środa, 22 listopada 2017

Recenzja: "Dom na Wyrębach", "Nowy dom na Wyrębach"

Tytuły: "Dom na Wyrębach, Nowy dom na Wyrębach"
Autor: Stefan Darda
Wydawnictwo: Videograf
Opisy wydawcy:



"Niejeden z nas marzy o wyprowadzce do własnego domu na wsi. Niektórzy realizują swoje plany. Zrealizował je także bohater powieści "Dom na wyrębach". Chata z bali, ogień pod kuchenną płytą, cisza za oknami. Idylla? Prawie. Nieznana siła przestawia rzeczy w zamkniętym domu. Mieszkający obok sąsiad okazuje się człowiekiem "któremu nie udowodniono". Wokół naiwnego mieszczucha zaczyna zaciskać się pętla... Wartka, trzymająca w napięciu akcja i lekkie pióro Autora sprawiają, że książkę trudno odłożyć przed poznaniem jej zakończenia. 


Powieść nominowana do Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla za rok 2008.",



"Minęło kilka miesięcy od dnia, w którym Hubert Kosmala po raz ostatni odwiedził Wyręby, jednak wydarzenia, które miały tam miejsce na początku 1996 roku, zaczynają coraz mocniej odbijać się na jego życiu prywatnym i zawodowym. W pewnym momencie uświadamia sobie, że ucieczka od opuszczonego domu i związanych z nim wyrzutów sumienia to droga donikąd, wyjeżdża więc na jakiś czas do Wyrębów, aby zmierzyć się z własnymi demonami i odzyskać spokój ducha. Martwa cisza zalegająca nad tym miejscem jest trudna do zniesienia, a poczucie zagrożenia z dnia na dzień staje się coraz bardziej dojmujące. Czy wszystko zmieni się na lepsze wraz z przybyciem do Wyrębów nowych mieszkańców? A może to właśnie ich obecność sprawi, że Hubert uwierzy we wszystko, co Marek Leśniewski opisał w swoim pamiętniku…?"







Nostalgia upiornego domu




Stefan Darda jest pisarzem, który jak na polskie realia osiągnął ogromny sukces wydawniczy i od lat konsekwentnie skupia się na tworzeniu historii z pogranicza subtelnej grozy, przesiąkniętej klimatem i realizmem, przysparzających mu wiele wiernych fanów i licznych nagród literackich. "Dom na Wyrębach" to jego powieściowy debiut i zarazem początek cyklu "Wyręby", zaś "Nowy dom na Wyrębach" stanowi jego długo oczekiwaną kontynuację. Sięgając po oba tomy, byłam bardzo ciekawa, czy podobnie jak w thrillerze "Zabij mnie, tato" autor skupił się na rozbudowanej warstwie obyczajowej, nawiązaniu do patologicznych zjawisk społecznych, nostalgicznej atmosferze i okrasił to elementami grozy i okrucieństwa, czy też może skupił się stricte na stworzeniu mrożącej krew w żyłach, pełnej akcji opowieści.

Obie części cyklu skupiają się na wydarzeniach związanych z domem położonym na Wyrębach, w małej, swojskiej, fikcyjnej miejscowości znajdującej się gdzieś na Lubelszczyźnie. W pierwszej historia skupia się na dziejach rozwodnika, doktora prawa Marka Leśniewskiego, który przeprowadził się w to miejsce chcąc uciec od przeszłości i ciężko zmaga się z samotnością, nie stroniąc od alkoholu i zauważając, że wokół niego mają miejsce nadnaturalne zdarzenia. W drugiej głównym bohaterem staje się jego przyjaciel, Hubert Kosmala, mający problemy rodzinne i chcący odkryć tajemnice związane z tym miejscem. Oboje muszą uporać się ze swoimi wewnętrznymi demonami i obserwują różne paranormalne zjawiska, które choć początkowo starają się jakoś racjonalnie wyjaśnić, później budzą w nich lęk. Co dokładnie dzieje się na Wyrębach? Jak potoczą się losy przyjaciół? Z czym przyjdzie im się zmierzyć?

Główni bohaterowie cyklu "Wyręby" dość mocno się od siebie różnią. Obaj prezentują się jako intrygujące jednostki, ale o ile Hubertę Kosmala da się nawet polubić, o tyle Marka Leśniewskiego bardzo ciężko. Z racji swojego alkoholizmu Leśniewski wzbudza raczej litość, czasem wręcz odczucie zirytowania, zaś Kosmala częściej wykazuje się trzeźwym myśleniem i do wszystkiego jest nastawiony bardziej realistycznie i zadaniowo. W miejscowości można natknąć się na mnóstwo postaci spod ciemnej gwiazdy, pozbawionych nadziei, które niejako ugrzęzły w swojskim, odosobnionym miejscu. Nie zabraknie podejrzanych typów i posądzanego o morderstwo sąsiada, a także dziwnych plotek i tajemnic. Większość dialogów wypada dość wiarygodnie, choć miejscami może nużyć ze względu na podejmowane tematy. 

Dwa pierwsze tomy cyklu "Wyręby" zostały napisane bardzo barwnym, ale dość prostym i przystępnym językiem. W obu przypadkach akcja toczy się raczej powoli, rozpędzając się dopiero pod koniec powieści. Druga część wydaje się nieco bardziej zawiła fabularnie. Stefan Darda bardzo często posługuje się malowniczymi, czasem nawet zbyt szczegółowymi opisami otoczenia i codziennych czynności, skupiając się na tworzeniu subtelnego klimatu grozy i melancholii wynikającej z szarej, przygnębiającej codzienności. "Nowy dom na wyrębach" został wykreowany w treściwszy sposób, przez co wciąga bardziej, niż poprzednik i zawiera mnóstwo odniesień do wydarzeń mających miejsce w "Domu na Wyrębach", kontynuując wiele zawartych w nim wątków oraz stanowiąc intrygujący wstęp do kolejnej, podobno już ostatniej części.


"Dom na Wyrębach" i "Nowy dom na Wyrębach" to zdecydowanie godne uwagi, subtelne powieści grozy z mocno rozbudowaną warstwą obyczajową. Stawiają zdecydowanie bardziej na klimat, niż na mrożenie komuś krwi w żyłach. Z przyjemnością zapoznam się z kolejnym tomem "Wyrębów".




Moja ocena: 



4,5/5,      8/10

poniedziałek, 20 listopada 2017

Recenzja: "Namiestnik"

Tytuł: "Namiestnik"
Autor: Adam Przechrzta
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Cena rynkowa: 39,80 zł
Premiera: 2017 r.
Opis wydawcy:


"Warszawa pod niemiecką okupacją, trwa I wojna światowa. 

Odepchnięta daleko na wschód rosyjska armia szykuje się do kontrofensywy, a tymczasem Rudnicki otrzymuje od Niemców propozycję nie do odrzucenia. Unikający mieszania się do polityki alchemik mimo woli zostaje wciągnięty do gry, w której stawką jest życie, a nawet więcej.


Tymczasem w enklawach pojawiają się istoty używające – i nie bez powodu! – imion upadłych aniołów. Swoje plany mają też Sztyletnicy. Drogi Rudnickiego i Samarina przecinają się ponownie, choć tym razem każdy z nich walczy pod inną flagą. Nadchodzi przesilenie…"






Polityczne intrygi, magia i żołnierskie występki



"Namiestnik" to drugi, po "Adepcie", tom cyklu "Materia prima" autorstwa cenionego Adama Przechrzty, który znany jest z zamiłowania do licznych historycznych nawiązań i tworzenia wciągających, pełnych akcji opowieści wpisujących się w szeroko pojętą fantastykę. Pierwszą część przygód alchemika Rudnickiego i potężnej, demonicznej Anastazji wspominam bardzo pozytywnie, lecz sięgając po jej kontynuację miałam sporo obaw, czy nie podzieli losu wielu serii i nie okaże się gorsza od poprzedniczki. Kiedy jednak tylko spojrzałam na równie udaną oprawę wizualną i zapoznałam się z kilkoma pierwszymi stronami powieści, te zaczęły ustępować, pozwalając na ponowne zatracenie się w niezwykłych dziejach specyficznego medyka. Czy dalsza część opowieści całkowicie rozwiała moje wątpliwości?

Fabuła i tym razem skupia się wydarzeniach, w które zostaje bezpośrednio wciągnięty Olaf Rudnicki. Poznana wcześniej Anastazja dość często mu towarzyszy, zwłaszcza, gdy ma miejsce jakaś walka bądź intryga i wspiera go swoją mocą, wciąż zaskakując wiedzą i sprytem. Razem będą musieli zmierzyć się z demonami Enklawy, a łącząca ich przysięga zostanie wystawiona na próbę. Rudnicki ponownie będzie musiał wykazać się ostrożnością, elastycznością, dociekliwością i kreatywnością, szczególnie starając się uratować carskiego syna, odkryć spisek i zachować twarz w oczach wyrachowanej, wymagającej arystokracji. Tymczasem wojna trwa w najlepsze i pochłania praktycznie wszystkich bohaterów, czy tego chcą, czy nie, niejednokrotnie narażając ich na niebezpieczeństwo. 

Zarówno pierwszoplanowe, jak i poboczne postacie powieści odgrywają w niej pewną znaczącą rolę, mają własne charakterystyczne cechy, plany do zrealizowania, słabości i mocne strony, które nieraz zaskakują. Zarówno żołnierze, jak i arystokraci najwyższego szczebla, dzieci, czy też medycy zostali bardzo intrygująco, ale nieprzesadnie szczegółowo wykreowani i stanowią świetny punkt odniesienia dla toczących się wydarzeń. Ciężko znaleźć tu kogoś stereotypowego, nijakiego bądź płaskiego. Relacje pomiędzy bohaterami wypadają wiarygodnie i są dość złożone. Nie brakuje tu zarówno bitew, jak i niebanalnych romansów, kłótni, intryg, mezaliansów, czy rodzinnych układów. 

W "Namiestniku" jest jeszcze więcej wartkiej akcji, niż we wcześniejszym tomie. Przedstawiona przez Przechrztę historia wciąga, delikatnie nawiązuje do rzeczywistych zdarzeń z okresu I wojny światowej i nawet przez chwilę nie zanudza czytelnika, jednocześnie nigdy nie dając mu jednak wrażenia zmęczenia bądź przesycenia informacjami. Zaskakujące zwroty fabularne, dość malownicze, ale treściwe opisy i bardziej subtelne momenty zostały wręcz idealnie wyważone w proporcjach, a całość zapewnia mnóstwo rewelacyjnej, niezmiernie wciągającej, intensywnej rozrywki. Dialogi bohaterów nieraz bawią i intrygują. Język charakteryzuje bardzo bogate, ale przystępne słownictwo, które umila lekturę. W przedstawionej przez Przechrztę opowieści ciężko znaleźć jakiekolwiek wyraźne wady, które mogłyby przeszkodzić w odbiorze całości.

Druga część cyklu "Materia prima" jest jeszcze lepsza, niż część pierwsza. Stanowi prawdziwą czytelniczą ucztę dla miłośnika rozrywkowej, pełnej akcji fantastyki z historycznymi odniesieniami. Po jej przeczytaniu mogę stwierdzić, że Adam Przechrzta prawdopodobnie zostanie jednym z moich ulubionych autorów. Z wielką przyjemnością wrócę do tej historii oraz sięgnę po jego kolejne powieści.





Moja ocena:



 5/5,      9/10


sobota, 18 listopada 2017

"Maszyna. Antologia horroru industrialnego" z moim opowiadaniem

Tytuł: "Maszyna. Antologia horroru industrialnego"
Gatunek: horror
Liczba stron:  241
Wydawnictwo: Dom Horroru
Cena rynkowa: 29 zł
Premiera: 11.2017 r. 
Opis wydawcy:


"Smog wielkich miast, kopcące kominy, fabryki pracujące, porzucone i przerabiane na w zamierzeniu przytulne mieszkania. Terkot i łomot przesuwających się taśm, mieszadeł i zębatek. Piece buchające żarem. Niepowstrzymana powtarzalność procesów produkcji i niepozorny człowiek – czy nadal twórca, sprawca i kontroler, czy już tylko jeden z trybów? Spotkacie tu ludzi niedowierzających, że smog może zabić i ludzi wierzących, że nowa fabryka zmieni ich byt na lepsze. Ludzi, których przetrwanie zależy od maszyny, którym fabryczne urządzenia istnienie odebrały i takich, których obdarzyły życiem fałszywym, marzeniami piękniejszymi niż codzienność. Czy kruchy człowiek poradzi sobie w konfrontacji z mocą maszyn? Zobaczcie sami."





Miło mi poinformować, że niedawno miała miejsce premiera zbioru "Maszyna. Antologia horroru industrialnego", w którym można znaleźć m.in. moje opowiadanie. 








Tak prezentuje się spis autorów:


Kazimierz Kyrcz jr & Michał J. Walczak
Wojciech Gunia
Przemysław Karbowski
Agnieszka Biskup
Tomasz Czarny
Flora Woźnica
Piotr Ferens
Piotr Borlik
Anna Musiałowicz
Dagmara Adwentowska
Marek Zychla
Kornel Mikołajczyk





Antologia ukazała się w wersji papierowej, można ją kupić na Allegro (na profilu wydawcy):




oraz na stronie wydawnictwa Dom Horroru:














czwartek, 16 listopada 2017

Recenzja: "Grimm City. Bestie"


Tytuł: "Grimm City. Bestie"
Autor: Jakub Ćwiek
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Cena rynkowa: 36,99 zł
Premiera: 2017 r.
Opis wydawcy:



"Nagła śmierć głowy jednej z rodzin mafijnych oznacza zerwanie paktu. Grimm City grozi wojna totalna. W obliczu tych wydarzeń i bodaj najważniejszego procesu sądowego w historii miasta nawet pojmanie krążącego po ulicach psychopaty zwanego Drwalem wydaje się kwestią drugorzędną. Pech chce, że to właśnie ta sprawa przypada inspektorowi Evansowi… i że przyjdzie mu ją dzielić z samozwańczym stróżem prawa z ubogich dzielnic po drugiej stronie mostu – Emethem Braddockiem, byłym bokserem, Bestią.



Druga wizyta w Grimm City to wciąż smoliście czarny kryminał, tym razem doprawiony elementami sądowego dramatu, gdzie zło osiada na człowieku wbrew jego woli, niczym tłuste krople deszczu. Nade wszystko jednak to opowieść o mieście innym niż wszystkie. A może takim samym?"




Bestia, gangsterzy i porwanie



Jakub Ćwiek, utalentowany, nagrodzony i wielokrotnie nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla autor wielu popularnych, czerpiących garściami z mitologii i popkultury książek, ponownie przenosi czytelnika w ponury świat Grimm City, tym samym odchodząc od fantastycznej konwencji na rzecz bardziej gangsterskich klimatów. Sięgając po "Grimm City. Bestie" miałam nadzieję, że wykreowana przez niego historia będzie jeszcze lepsza, niż ta zaprezentowana we wcześniejszej części, bohaterowie ponownie przykują moją uwagę, a akcja nabierze nieco większej prędkości. Nie ukrywam też, że należę do wielbicieli specyficznego humoru, jakim często Ćwiek posługuje się w swoich tekstach, więc byłam bardzo ciekawa, czy w drugim tomie serii pojawi go nieco więcej, niż w "Grimm City. Wilk!". Co otrzymałam?

"Grimm City. Bestie" to kontynuacja losów mieszkańców Grimm City - przestępców, dziennikarzy, śledczych i z pozoru przeciętnych ludzi, którzy mieli nieszczęście stać się jednym z głównych obiektów ich zainteresowania. Jednym z głównych bohaterów ponownie staje się tu inspektor Evans, który zajmuje się sprawą Drwala, wyjątkowo okrutnego zbrodniarza. Angażuje się w nią również Emeth Braddock, zwany "Bestią", były bokser, człowiek o wyjątkowo wybuchowym temperamencie i niezrównanej sile w mięśniach, która sprawia, że praktycznie całe miasto czuje przed nim respekt. Jedynie jego córka, Becca, zdaje się mieć na niego znaczny wpływ. Dziewczyna kontaktuje się też z twardą, ambitną dziennikarką Pallą di Neve, a ta postanawia jej pomóc. Tymczasem nad miastem można odczuć widmo wojny. Francisco Thornini, głowa jednej z mafijnych rodzin, zostaje zamordowana. Jak potoczą się losy śledztwa? 

Drugą część serii cechuje mnogość bohaterów. Większość z nich została bardzo sprawnie wykreowana i ciekawi odbiorcę, ale miałam wrażenie, że jest ich nieco za dużo. Przez to zamiast bez problemu wciągnąć się w przedstawioną fabułę, przez pewien czas usiłowałam przypomnieć sobie wątki tyczące się poszczególnych postaci, zwłaszcza, że wiele z nich mnie zaintrygowało. Prowadzone przez nie dialogi są świetne, sprawnie napisane i zdecydowanie umilają lekturę. Relacje pomiędzy nimi wypadają realistycznie. Największą uwagę zwróciłam na Bestię i jego córkę, którzy bardzo wyróżniali się na tle innych. Urzekł mnie kontrast między ich ciepłą zażyłością, a chłodem, twardością i niezłomnością charakterów, jakie prezentowali w innych sytuacjach. Bardzo do gustu przypadła mi również kreacja ambitnej, bystrej i urodziwej Palli di Neve.

Ponownie jak w "Grimm City. Wilk!", tak i w drugiej części serii Jakub Ćwiek skupia się na kreowaniu ciężkiego, dusznego klimatu przemysłowego miasta i wychodzi mu to naprawdę znakomicie. Akcja wciąż toczy się bardzo powoli, ustępując misternie toczącemu się śledztwu, przez co miejscami przedstawiona historia może nieco nużyć. Nawiązania do baśni wciąż występują, ale odniosłam wrażenie, że jest ich nieco mniej, niż wcześniej. Brakowało mi tu odrobiny humoru i bardziej rozrywkowej otoczki, z jaką miałam styczność w innych powieściach Ćwieka. Pomimo tych niewielkich mankamentów, to dobry, porządny kryminał, który niektórych może wręcz zachwycić i stanowić świetny przerywnik dla większości jego lżejszych, pełnych wartkiej akcji cyklów. 


Podsumowując, "Grimm City. Bestie" to godna uwagi, trzymająca poziom poprzedniczki, kontynuacja serii o mieszkańcach Grimm City, która ponownie stawia na ciężki, ponury klimat i w znacznej mierze skupia się na prowadzonym śledztwie. Jestem bardzo ciekawa, co wydarzy się w kolejnym tomie.






Moja ocena:



 4/5,      8/10








Za książkę dziękuję Wydawnictwu Sine Qua Non






oraz portalowi Bestiariusz